
Wianki (zwane też Sobótką)we współczesnej formie, jako cykliczna impreza masowa, krakowskie Wianki istnieją od 1992 roku gdy patronat nad tym wydarzeniem objął Urząd Miasta Kraków. Jednakże tradycja organizowania w tym miejscu świąt w dniu letniego przesilenia (kiedy to noc jest najkrótsza a dzień najdłuższy), sięga czasów najdawniejszych. W obrzędach pogańskich przywiązywano dużą rolę do znaków. W czasie tego święta najważniejszymi były dwa: ciemność i światło. W środku nocy społeczność osady słowiańskiej udawała się na jakieś odludne miejsce, często na stare cmentarzysko. Na
uroczyskach zapalano ogromne ogniska, które płonęły aż do rana, towarzysząc śpiewom, tańcom i wreszcie rozmaitym hulankom i swawolom. W kulminacyjnym momencie uroczystości, dziewczęta puszczały na wodę wianki, uplecione z rozmaitych ziół i kwiatów. Wiankom tym przypisywano działanie magiczne, wierząc w ich moc zapewniania urodzaju. Były też one symbolem dziewictwa. Dziewczyna, która puszczała na wodę wianek, liczyła na to, że wyłowi go właśnie ten sercu najbliższy, który poprosi ją o rękę. W czasie chrystianizacji kościół ustanowił w tym dniu wspomnienie św. Jana Chrzciciela.W okresie zaborów, a zwłaszcza po wcieleniu Krakowa do Austro-Węgier, Wianki nabrały charakteru manifestacji patriotycznej. w Krakowie tradycja puszczania wianków na wody wiślane stopiła się w jedną całość z legendą o Wandzie co nie chciała Niemca. Stało się tak zapewne dlatego, że wawelska królewna zginęła zarówno w obronie swego l
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz